Het Wildrijk

Op 18 kilometer afstand ten zuiden van Julianadorp aan Zee ligt het kustplaatsje Sint Maartenszee. Sint Maartenszee is een zogenaamd buurtschap of gehucht; buurtschappen of gehuchten zijn bewoonde gebieden zonder een duidelijk centrum en/of de aanwezigheid van een kerk.

Op de grens van Sint Maartenszee met Sint Maartensvlotbrug is een prachtig natuurgebied te bezoeken: landgoedbos Het Wildrijk. Het Wildrijk is een bos waar je heerlijk kunt wandelen. Met name in het voorjaar is het er prachtig. Er bloeien dan in het Wildrijk duizenden wilde blauwe hyacinten, uiteraard een geweldig gezicht! Het Wildrijk is bovendien een vrij uniek gebied. Sint Maartenszee ligt in de Zijperpolder. Vroeger bezaten verschillende welgestelde Amsterdamse kooplieden fraaie bosrijke landgoederen in het westen van de Zijperpolder. Uit die tijd stamt ook het Wildrijk. Het Wildrijk was ook zo’n aangelegd landgoed uit de 16de eeuw. Echter toen het Noordhollandsch kanaal werd uitgegraven, werden veel stukken bos gekapt door de arbeiders die het meehielpen met de graafwerkzaamheden van de nieuwe waterweg. Gelukkig bleef het Wildrijk buiten schot.

In alle jaargetijden is het een aanrader om het Wildrijk te bezoeken. In het voorjaar om van de duizenden bloeiende bloemen te genieten. Op verstikkend hete zomerse dagen om er een aangename verkoeling te vinden en tenslotte in het najaar om er talloze fraaie paddenstoelen te bekijken.

Bloemenzee

Het Wildrijk is een vrij klein bosje; als je er een half uur wandelt ben je er al doorheen. Het bos mag dan klein zijn, maar het is wel heel bijzonder. Sprookjesachtig zelf. Die sprookjesachtigheid heeft het Wildrijk te danken aan de eerder genoemde talrijke hyacinten die er in het voorjaar bloeien. In het Wildrijk is dan een tapijt van hyacinten uitgerold. De meeste blauwgekleurd, maar daarnaast ook witte en roze exemplaren. Naast de hyacinten groeien er in het Wildrijk ook witte narcissen, het knikkende vogelmelk en voorjaarszonnebloemen. In al deze pracht en praal van bloeiende bloemen voelen vogels die uiteraard goed op hun gemak. Zij zijn dan ook ruimschoots aanwezig in het Wildrijk. Met een beetje geluk spot je zingende zwartkoppen, wielewalen en tuinfluiters.

Duinrellen

Het Wildrijk bezit ook een bijzonder gemaal, een zogenaamde tonmolen. Met de tonmolen wordt het water op peil gehouden. Het water dat hiervoor wordt gebruikt komt rechtstreeks uit de duinen en wordt aangevoerd via een ‘schoonwatersloot’. Als dit niet zou gebeuren zou het Wildrijk uitdrogen. Het Wildrijk ligt op 4 kilometer afstand van de duinen van Sint Maartenszee. Door het bestaan van zogenaamde duinrellen zijn de duinen van Sint Maartenszee heel bijzonder. De duinen van Sint Maartenszee zijn namelijk heel erg nat. Dit komt zogezegd door het bestaan van de duinrellen. Duinrellen zijn duinbeekjes die water vervoeren van de hoge duinen naar het lager gelegen achterland. Doordat de duinen dit water hebben gefilterd is dit water superzuiver. Op vrijwel alle plaatsen in Nederland zijn de duinrellen verdwenen, behalve in Sint Maartenszee. Om deze duinrellen goed te beschermen is het zogenaamde ‘Duinrellenproject’ in het leven geroepen.

Vleermuizen 

In het Wildrijk zijn nog verschillende bunkers uit de Tweede Wereldoorlog aanwezig. Deze bunkers zijn aangelegd door de Duitsers en vormden een onderdeel van de zogenaamde Atlantikwall, een verdedigingslinie die Nazi-Duitsland aanlegde langs de gehele Noordzeekust. De bunkers fungeren nu in de winter als een overwinterplaats voor vleermuizen. Deze vliegende zoogdieren, met name watervleermuizen, maken hier maar al te graag gebruik van.

De watervleermuis behoort tot de familie van de gladneuzen. Het dier is ongeveer 5 centmeter groot, waarbij de onderarm een lengte heeft van ongeveer 4 centimeter. Een watervleermuis heeft een gewicht van ongeveer 8 gram. De nacht is hét moment dat watervleermuizen in actie komen. Ze komen in actie nadat de zon een half tot een uur is ondergegaan. De actieradius van het jachtterrein van de watervleermuis is ongeveer 6 kilometer. Motten, dansmuggen, vliegen, haften en schietmotten zijn de prooidieren waar de watervleermuis op jaagt. Deze worden gevangen in de lucht of worden van het wateroppervlakte geplukt. Het eten van prooidieren gebeurt in de lucht, evenals het drinken. De watervleermuis kan een vliegsnelheid ontwikkelen van meer dan 23 kilometer per uur.

Boomholtes, rotsspleten en zolders vormen de belangrijkste plaatsen waar de kraamkoloniën van watervleermuizen zich ophouden. De ingang naar de kraamkolonie kan zich heel dicht bij de grond bevinden, op minder dan 1 meter hoogte. De kraamkolonie van watervleermuizen bestaat gemiddeld uit veertig dieren. Maar er zijn ook koloniën beschreven van meer dan honderd exemplaren. Soms delen de watervleermuizen de kolonie met andere vleermuissoorten waaronder dwergvleermuizen, rosse vleermuizen, grootoorvleermuizen en frajestaartvleermuizen.

De mannetjes watervleermuizen leven in kleine groepen of moederziel alleen. Deze mannetjes houden zich op in muren en spleten en onder bruggen. Van eind september tot april overwinteren de watervleermuizen. Ze doen dit in ondergrondse holen die koud en vochtig zijn. Dit kunnen grotten, mijnen, kelders, putten en zogezegd bunkers zijn. De grotten in het zuiden van Limburg zijn één van de favoriete plaatsen waar de beesten zich ophouden.

Van september tot maart vindt de paring plaats in de winterkolonie. De vrouwtjes trekken vanaf mei naar de kraamkamers. De weersomstandigheden bepalen de draagtijd. De jongen worden aan het einde van juni en het begin van juli geboren. Het vleermuisvrouwtje krijgt één jong per worp. De jongen worden niet kaal geboren, maar hebben haartjes die dun en kort zijn. De jongen wegen bij de geboorte ruim 2 gram. De ogen gaan na 3 tot 4 dagen open. Na 55 dagen heeft de vacht zich ontwikkeld.

De jongen kunnen na 3 weken vliegen. Het gebit is uitgegroeid na 37 dagen. In augustus worden de kraamkamers verlaten, maar het komt ook voor dat dat later is zoals oktober. Uiteindelijk worden de jonge watervleermuisjes gespeend als ze een leeftijd hebben bereikt van 4 tot 6 weken. Na 15 maanden zijn de mannetjes geslachtsrijp. Bij de vrouwtjes duurt dat langer: 24 maanden. Maar er zijn ook uitzonderingen, sommige exemplaren zijn al het eerste jaar geslachtsrijp. Watervleermuizen hebben een levensverwachting van meer dan 40 jaar. Met uitzondering van het zuiden van de Balkan, IJsland, het noorden van Rusland en Scandinavië komt de watervleermuis in heel Europa voor. De watervleermuis wordt in Nederland niet als bedreigd beschouwd en staat derhalve niet op de rode lijst.