De Kerf

De Nederlandse duinen vormen een belangrijke beschermingslinie tegen de bij tijd en wijle onstuimige Noordzee en waarborgen daardoor de veiligheid van het Nederlandse volk. Duinen zijn in de loop van de eeuwen op een natuurlijke wijze ontstaan doordat strandzand verwaaide tot heuvels. Uiteindelijk werden deze zandheuvels begroeid met helmgras en zagen derhalve de zogenaamde groene duinen het levenslicht.

Je zou denken dat iedereen van de duinen moet afblijven en dat niemand het ooit in zijn hoofd moet halen om een stuk duin af te graven. Toch is dat wel gebeurd in de duinen van Schoorl aan Zee. Schoorl aan Zee is de badplaats van Schoorl en ligt tussen Bergen aan Zee en Schoorl. Schoorl aan Zee is alleen te voet of met de fiets te bereiken.

8000 vrachtwagenritten

In 1997 werd in Schoorl aan Zee een 50 meter brede inham gegraven in de eerste duinrij. In totaal werd 130.000 kuub zand afgegraven dat met meer dan 8.000 vrachtwagenritten uit het gebied werd afgevoerd. De uiteindelijke inham die ontstond werd De Kerf genoemd. Door het bestaan van deze kerf kan het Noordzeewater bij hoogtij de duinen instromen. Naast het zeewater kan ook het kalkrijke strandzand de kalkarme duinen instuiven. Het gebied achter de inham wordt de ‘Parnassiavallei’ genoemd. Door de instroom van het zeewater en de instuif van kalkrijk strandzand is het water van de Parnassiavallei brak.

Door het brakke water van de Parnassiavallei kunnen er van allerlei unieke plantensoorten tot groei en bloei komen zoals de gelobde melde, zeewolfsmelk, moeraswespenorchis, strandbiet, gewortelde champignonzwam, zeeweegbree en het zilt torkruid. Doordat bepaalde plantensoorten die in het unieke gebied voorkomen op de rode lijst staan, mag je niet overal in De Kerf lopen. Naast de vertegenwoordigers van het plantenrijk hebben ook zeldzame dieren zich in het gebied gevestigd zoals de bontbekplevier en de rugstreeppad. Uiteraard heeft het samenspel van de wind, het zand en het water voor een adembenemend mooi landschap gezorgd.

De natuur heeft overigens sinds het openen van de duinen in 1997 zijn helende werk weer gedaan, zoals een wond uiteindelijk genezen wordt door het lichaam. Door nieuwe duinvorming is de breedte van het gat weer tot de helft gereduceerd en is de drempel met een paar meter verhoogd. Vlak na de opening van De Kerf overstroomde het gebied iedere maand tijdens springtij. Tegenwoordig is de overstroomfrequentie veel lager. Nu is er een springtij-zuidwesterstorm voor nodig. Hierdoor is vandaag de dag het overstromen met zeewater van de Parnassiavallei een zeldzaamheid geworden. Ook het inwaaien met strandzand is hierdoor sterk verminderd.

Dynamisch kustbeheer

De Kerf is een voorloper/pionier gebleken in de natuurontwikkeling aan de kust, waar inmiddels al veel lessen uit zijn getrokken. Dit zogenaamde dynamische kustbeheer geniet nu de voorkeur boven de traditionele manier van kustbeveiliging, waar met behulp van bulldozers grote hoeveelheden zand langs de kust werden opgeworpen die nadien werden ingeplant met helmgras. Andere bekende gebieden in Nederland waar geëxperimenteerd is met kustdynamiek zijn De Slufter op Texel en het Verdronken Land van Saeftinghe in Zeeuws-Vlaanderen.

De Slufter

De Slufter op het Waddeneiland Texel is een deel van het Nationaal Park Duinen van Texel en eigendom van Staatsbosbeheer. De Slufter is een kwelderlandschap dat ontstaan is doordat een grote strandvlakte is omsloten door duinen, maar door een opening toch met de Noordzee in verbinding staat. Het land en het water van De Slufter hebben tezamen een oppervlakte van meer dan 700 hectare. In De Slufter is de flora en fauna rijkelijk aanwezig. Zo groeit er onder andere lamsoor, zeekraal, zeemelkkruid, zeeschijnspurrie, zeepostelein, Engels gras en het laksteeltje. In De Slufter leven ook veel vogels zoals scholeksters, kluten, kieviten, tureluurs, strandplevieren, bontbekplevieren en stormmeeuwen. Het prachtige gebied wordt jaarlijks door meer dan één miljoen mensen bezocht.

Verdronken Land van Saeftinghe 

Het Verdronken Land van Saeftinghe ligt op de grens van Zeeuws-Vlaanderen met Vlaanderen. Het grootste deel van het natuurgebied ligt in Nederland en heeft een oppervlakte van meer dan 3.580 hectare. Het Verdronken Land van Saeftinghe ligt op de linkeroever van de Westerschelde en vormt de grootste brakwaterschor van Europa. Het Verdronken Land van Saeftinghe is het leefgebied van tal van plant- en diersoorten waaronder echt lepelblad, zeeaster, heen, melkkruid, schorrenzoutgras, zilte rus, gewoon kweldergras, selderij, fijn goudscherm, fraai duizendguldenkruid, langbaardgras, grauwe ganzen, bruine kiekendieven, baardmannetjes, blauwborsten, rietzangers en kleine karekieten.

Schoorlse Duinen

De Schoorlse Duinen zijn de hoogste (54 meter) en breedste (5 kilometer) duinen van Nederland. Ze worden aan de noordkant begrensd door de Hondsbossche Zeewering, aan de zuidkant door het Noordhollands Duinreservaat, aan de westkant door de Noordzee en aan de oostkant door het plaatsje Schoorl. De Schoorlse Duinen hebben een oppervlakte van 1.875 hectare. De Schoorlse Duinen worden beheerd door Staatsbosbeheer. 100 jaar geleden was het gebied nog één grote zandvlakte, maar nadat Staatsbosbeheer begon met aanplanten veranderde dit is een hoog tempo. Tegenwoordig bestaat het gebied uit heidevelden, naaldbossen, loofbossen, stuivende duinen en het Noordzeestrand. Doordat de duinen van Schoorl bestaan uit kalkarm zand, kan er heide groeien. Dit is vrij uniek, vrijwel nergens in de duinen langs de Nederlandse kust zul je namelijk heidevelden aantreffen.

Tijdens ieder seizoen is het een feest om in de Schoorlse Duinen te vertoeven. In de winter zijn de boomtakken bedekt met rijp en is het er muisstil, in de lente is het er een drukte van jewelste met vogels, in de zomer staan er in het gebied tienduizenden dennenorchissen in volle bloei en is de bodem derhalve bedekt met een tapijt van kleine witte orchideeën, en in de herfst groeien er in de Schoorlse Duinen meer dan achthonderd soorten paddenstoelen.

Wandelroutes

In de Schoorlse Duinen kun je heerlijk wandelen. In het gebied is een wandelnetwerk aangelegd met een lengte van maar liefst 65 kilometer. In totaal zijn er vijf lange wandelroutes uitgezet. Elke wandelroute heeft een eigen thema en kleur. De volgende wandelroutes zijn in de Schoorlse Duinen te bewandelen: Wandelroute Duintoppentocht Schoorlse Duinen (20 kilometer), Wandelroute Boomplanterstocht Schoorlse Duinen (11 kilometer), Wandelroute Stuifduinentocht Schoorlse Duinen (15 kilometer), Wandelroute Heidewandeling Schoorlse Duinen (10 kilometer) en Struinen door de Schoorlse Duinen.

Fietsroute

In de Schoorlse Duinen is ook een fraaie fietsroute uitgezet. Deze fietsroute heeft een lengte van 30 kilometer en voert langs hoge duintoppen, dichte naaldbossen en stuivende duinen.