Toen de kruitdampen van de Eerste Wereldoorlog uiteindelijk optrokken, kon de pijnlijke balans opgemaakt worden van vier jaar bittere strijd. Europa lag volledig in puin en er waren meer dan vijfendertig miljoen slachtoffers te betreuren. Na de Grote Oorlog, zo wordt de Eerste Wereldoorlog ook genoemd, moesten onder andere tienduizenden kilometers loopgraven gedempt én honderdduizenden kilometers prikkeldraad verwijderd worden, om het zwaargehavende landschap weer leefbaar te maken.
Voor die eindeloze hoeveelheid prikkeldraad vond met al snel een nieuwe toepassing: als omheining voor weilanden waarin het vee graasde. Dat was toentertijd een grote doorbraak. Men gebruikte vóór die tijd planten met scherpe doorns als erfafscheiding om de koetjes en kalfjes op één plaats te houden. De meidoorn was één van de struiken die daar veelvuldig voor werd ingezet. Het is niet voor niets dat de meidoorn ook wel hagedoorn wordt genoemd. In het zuiden van Limburg kom je deze manier van afrastering op sommige plaatsen nog tegen.
Als je een partij meidoorns naast elkaar plant, vormt het een ondoordringbare haag met vlijmscherpe doorns die dus voor niets en niemand wijkt. Als een meidoorn echter alleen komt te staan, zijn de rollen omgedraaid. Dan wil de struik wél wijken en buigen. Maar nimmer barsten; het hout van de meidoorn is zo hard als beton.
Een solistische meidoorn plooit zich helemaal naar de wind en gaat zelfs letterlijk buigen. Met name in het duinlandschap levert dat fraaie beelden op. Doordat de wind aan de kust vaak uit het zuidwesten blaast, kromt de boom naar het noordoosten. De meidoorn neemt dan de vorm van een waaiboom aan en is bij mistig weer prima als natuurlijk kompas te gebruiken!
Tijdens de lente is de meidoorn qua kleuren de absolute smaakmaker van het plantenrijk. Alhoewel, wit wordt niet als een kleur beschouwd en hagelwit worden de bloemen in het voorjaar. Niet alleen mensen raken gefascineerd door de majestueuze, witte bloesem van de meidoorn, ook voor vliegen, bijen, wespen en andere priegelbeestjes oefenen ze een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit.
Deze insecten vormen op hun beurt weer een smakelijk maaltje voor de talloze zangvogels die zich graag verschansen in meidoorns. Voor hen vormt een meidoornhaag een ideale plek om veilig te foerageren en nesten. Roofdieren krabben zich namelijk wel twee keer achter hun oren om door een doolhof van met-puntige-doorns-uitgeruste-takken achter een gevleugelde prooi te jagen.
De meidoorns kunnen een zeer hoge leeftijd bereiken. Als je ze hun gang laat gaan, sieren ze meer dan vijf eeuwen lang het landschap op vooraleer de laatste adem uit te blazen. Dat is goed nieuws voor ons. Naast het feit dat mensen van de schoonheid van de meidoorn kunnen genieten, kunnen ze ook in het najaar de besachtige vruchten oogsten. Dit fruit is bijzonder smaakvol en zit bovendien mudvol met vitamine C en andere stofjes die heel gezond zijn. Een enkele keer zal er gevloekt worden op de meidoorn. Als de afgevallen doorns op het fietspad terechtkomen en iemand er abusievelijk met zijn ijzeren ros overheen rijdt, moet het bandenplaksetje voor de dag getoverd worden!
