Rissen!
Een uniek werkwoord dat slechts in één context gebruikt kan worden.
Ritsen!
Oók een uniek werkwoord dat óók slechts in één context gebruikt kan worden en dat bovendien maar één letter verschilt met rissen. Ritsen heeft iets met rijstroken te maken.
Terug naar rissen!
Als je een vorkje langs het steeltje van een trosje aalbessen trekt, ben je aan het rissen. De kleine besjes worden dan gekatapulteerd en springen alle kanten op, behalve de kant van het wachtende bakje kwark op het aanrecht. Besjes rapen dus!
Als ze toch eenmaal in het schaaltje zuivel terecht zijn gekomen, kan het culinair genieten gaan beginnen. Op het moment dat de kaken het fruit vermalen, komen de besbommetjes tot ontploffing waarbij het vruchtvlees de smaakpapillen in vuur en vlam zet. De transparante schilletjes daarentegen hebben de neiging om vervelend tegen het gehemelte aan te plakken. Iedereen die regelmatig aalbesjes eet, herkent dat gevoel. Maar uiteindelijk laten de schilletjes los en schiet ook dit onderdeel van het besje het goede keelgat in.
Vooraleer je kunt rissen, moet je eerst in bezit komen van aalbessen. Op de groenteafdeling staan ze uitgestald. De aalbessen zitten opgesloten in plastic bakjes, die zij aan zij opgestapeld zijn in een soort koelunit. Dit laatste om bederf buiten de deur te houden.
Wat direct opvalt aan de aalbesjes is dat de porties klein en de prijzen hoog zijn. Het feit dat er nog geen aalbesjes-pluk-machine bestaat, maar dat ieder trosje met de hand geoogst wordt, drijft de prijs klaarblijkelijk enorm op. We kunnen mensen op de maan zetten, maar het machinaal oogsten van aalbesjes is nog een te moeilijke opdracht voor de mensheid. Slimmeriken laten het zover niet komen, zij planten een aalbesstruikje in hun tuin. En dat loont! Ieder jaar valt er van één struikje meer dan vijf kilogram besjes te oogsten. Voor een godsvermogen aan besjes dus, tegen het licht van wat ze er in de winkel voor durven te vragen.
Briljanterikken gaan nog een stapje verder. Zij kopen geen peperdure aalbessen in de winkel, planten geen aalbesstruiken in hun gaard om pas na jaren eigengekeekte aalbessen te kunnen oogsten, maar plukken aalbessen in de vrije natuur. Want daar groeien ze ook, frank en vrij in de vrije natuur! Het areaal van de aalbessen in Nederland is levensgroot. Ze schieten wortel in het bos, op heidevelden maar ook in de duinen.
In de zomer tovert de aalbesstruik haar rode of witte vruchten tevoorschijn. Deze appetijtelijk ogende bessen zijn meestal een zeer kort leven beschoren. Tal van dieren staan in de startblokken om de struik volledig te strippen van zijn zoete lekkerheden. Met name spreeuwen en zangvogels gaan volledig door het lint als er een aalbesstruik in hun vizier komt. Als een zwerm van deze gevleugelde vrienden op een aalbesstruik duikt, verandert hij binnen een paar minuten van een aalbesstruik naar een aalstruik; er is dan geen bes meer te bekennen. De aalbesstruik heeft dan zijn doel bereikt: de piepkleine zaadjes in de besjes overleven het spijsverteringskanaal van de vogels, worden elders uitgepoept en ontkiemen vervolgens tot nieuwe aalbesstruiken.
