Iedereen die weleens door een weiland banjert, zal het beeld wel herkennen. Plotseling schiet een paar meter voor je neus een haas weg. Jij had hem niet gezien, maar hij had jou al lang gezien: zijn zijwaarts geplaatste ogen zorgen voor een blikveld van 360 graden. Hij had jou ook al lang gehoord: zijn grote oren kan hij als een zendmicrofoon 180 graden naar buiten draaien. En hij had jou zeker al geroken: het reukzintuig van de haas is bijzonder goed ontwikkeld.
Maar de haas vertrouwt volledig op zijn camouflage en hoopt platgedrukt tegen de grond niet opgemerkt te worden. Als dan toch onverhoopt het gevaar te dicht in de buurt komt, zet hij het op het lopen. En dat kan een haas als de beste! Als er stront aan de knikker is, schakelt een haas in een flits vanuit stilstand via huppelgang naar spronggalop en wordt de snelheid opgeschroefd tot meer dan 75 kilometer per uur! Tijdens deze sprints maakt hij hoeken van 90 graden om aan zijn belagers te ontkomen. Als hij onverhoopt een slootje tegenkomt, is dat geen probleem. Of hij springt er overheen, hazen kunnen meer dan vier meter verspringen. Of hij duikt erin en gaat baantjes trekken, het zijn zeer goede zwemmers.
In het voorjaar zie je vaak in akkers meerdere hazen vrolijk om elkaar heen dartelen. Echter het is de schijn die bedriegt. Het is dan rammeltijd waarin rammen om moeren vechten. Tijdens de rammeltijd worden de mannetjes zeer agressief naar elkaar toe en lijken de onderlinge gevechten op beelden die we uit de kickbokswereld kennen. Zijn er bij het kickboksen in de mensenwereld nog een paar regels: niet bijten, niet krabben, geen elleboogstoten en geen stoten onder gordel. De hazenvariant is regelloos en bij tijd en wijle zelfs een gevecht op leven en dood.
Tijdens de schermutselingen worden allerlei tricks uitgevoerd zoals de high-kick om de nek van de concurrent te breken. Hierbij probeert de ene haas over de andere te springen en op het hoogste punt van zijn vlucht plaats hij dan met zijn krachtige achterpoten een fatale stoot in de nek van zijn slachtoffer. Haasje over, maar dan toch net even iets anders. Het vrouwtje zit gedurende de gevechten geduldig toe te kijken. Als de kruitdampen enigszins zijn opgetrokken, heeft ze nog een verrassing in petto voor de overgebleven kandidaten.
Ze zet het plotseling op het lopen. Ze kiest het hazenpad! De zwaargehavende en afgepeigerde rammen moeten dan ook nog laten zien dat ze over een puike conditie beschikken. Voor de ram die de moer het langst kan volgen, volgt uiteindelijk de beloning; hij mag het vrouwtje bestijgen. Een evenement dat slechts vijftien seconden duurt. In tegenstelling tot konijnen, worden babyhaasje kant en klaar geboren. Ze hebben al een vachtje en kunnen uit hun doppen kijken. Dit is noodzakelijk. Konijnen leven in beschermde holen, hazen in legers: kwetsbare kuiltjes in het veld. Om geen vossen en andere rovers op het spoor te zetten, zijn de jonge haasjes bovendien geurloos!
