In vogelland proberen mannetjes met vrouwtjes te flirten middels mooi gezang, waarbij de ene vogelsoort over een indrukwekkender repertoire beschikt dan de andere. Aan de top van de vogelfluitkunst staat onbetwist de geelgors, een geelgekleurd vliegbeest ter grootte van een grauwgrijze mus.
Als de geelgorsheer namelijk een jongedame wil versieren, komt hij niet met onsamenhangende tonen en klanken op de proppen. Nee hoor. Hij trakteert de oortjes van de geelgorsjuffrouw doodleuk op één van de composities van Beethoven! Tja. Wie namelijk goed naar de zingende geelgors luistert, herkent de eerste tonen van de vijfde symfonie van de Duitse grootmeester! Si si si si suuuu, si si si si suuuu, klinkt het veelvuldig. Alleenstaande geelgorsvrouwtjes moeten wel van zeer goede huizen komen om daar weerstand aan te bieden.
Voordat de geelgors aan zijn geniale klassieke concert begint, moet er uiteraard eerst getafeld worden. De menukaart van het Beethovenvogeltje is vrij overzichtelijk; er staan alleen maar zaden op. Door dit monodieet heeft de geelgors het bij tijd en wijle culinair zwaar in ons polderlandje. De polders van Nederland zijn doorgaans gevuld met akkerbouwbouwgronden. Omdat de geelgors een echte akkervogel is, is dit goed nieuws. Echter dan moeten het wel kavels zijn die bewerkt worden volgens de oude traditie, waardoor ze het hele jaar door proviandkasten vormen voor de geelgors. Die tijden zijn helaas voorbij.
Als boeren vroeger hun gewassen van land haalden, stonden aan het einde van de oogstdag nog volop resten rogge of tarwe op het veld. Hierdoor konden akkervogels, waaronder geelgorzen, nog maandenlang hun buikjes rond eten. Tegenwoordig worden graangewassen op het land echter door hightech landbouwmachines van hun laatste korreltjes gestript; er blijft dus helemaal niets meer op het perceel staan. Heel fijn voor akkerbouwers, minder prettig voor akkervogels.
Gelukkig houden steeds meer agrariërs rekening met akkerfladeraars en laten derhalve her en der wat plukjes gewassen staan. Mocht er onverhoopt toch een tekort aan zaden ontstaan, dan moet de geelgors de knop omzetten en zich gaan richten op andere voedselbronnen. Kleine wervelloze priegelbeestjes als rupsjes en torretjes komen dan in beeld!
