Supboarden

Je ziet het steeds vaker op de Nederlandse wateren. Het zogenaamde ‘stand up paddle surfing’ (supboarden, SUP-boarden, suppen, peddelsurfen, supsurfen, stand up paddle-boarden of staande peddelen). Het supboarden kan uitgeoefend worden op water in het binnenland, maar ook op de Noordzee. Ook in Julianadorp aan Zee zijn regelmatig supboarders te spotten. Het supboarden is een neefje van het golfsurfen. Bij het golfsurfen lig je op je board of sta je geknield op je board en peddel je met de armen. Bij het supboarden sta je recht op je board en maak je gebruik van een peddel. De lengte van deze peddel varieert tussen de 180 en 230 centimeter. De board bij het supboarden heeft een zachte laag, een soort foamlaag, waardoor je niet hard op je plank kunt vallen.

Het supboarden vindt zijn oorsprong op Hawaï. Gelukkig is het supboarden veel gemakkelijker dan het golfsurfen. Het kost veel training en tijd om te kunnen golfsurfen, het supboarden daarentegen heb je zo onder de knie. Tot ongeveer windkracht 4 is het goed te doen om te supboarden. De lengte van het board bij het supboarden is veel langer dan bij het golfsurfen. Het zijn namelijk boarden met een minimale lengte van 3 meter. Bij het supboarden is het belangrijk dat je je balans weet te vinden. Tijdens het supboarden ben je actief op het water en kun je ondertussen genieten van de mooie omgeving van de zee, strand en duinen.

De basis van het supboarden heb je vrij snel onder de knie. Het is ook een sport die je overal kunt uitoefenen, als er maar water is. Het supboarden heeft zich ook bewezen als een complete workout: op alle spieren (rug, buik, armen en benen) wordt namelijk een beroep gedaan om in balans te blijven. Bovendien ben je tijdens het paddelen calorieën aan het verbranden. Het is een sport voor jong en oud. Het mooie van het supboarden is dat het twee kanten heeft. Je kunt je als een golfsurfer gedragen op de golven, maar je kunt ook rechtopstaand op rustigere wateren jezelf voortbewegen.

Tegenwoordig worden er steeds meer supboardwedstrijden in Nederland gehouden. Er is zelfs een SUP World Tour die wedstrijden organiseert over de hele wereld. Bovendien worden in Friesland ook de elf steden tijdens het supboarden aangedaan. De verwachting is dat het suppen uiteindelijk een Olympische sport gaat worden! Als je gaat supboarden voor de kust van Julianadorp aan Zee ben je in een geweldige natuur. Vanaf het water heb je een prachtig zicht op het strand en het duinlandschap wat daar weer achter ligt.

Op de Noordzee ben je bovendien niet alleen: het luchtruim is het mekka van veel vogels en als je een beetje geluk hebt, word je in het water vergezeld door zeehonden. In Nederland komen twee soorten zeehonden voor: de gewone zeehond en de grijze zeehond. De zeehond is overigens niet de enige zeezoogdierensoort die zich in de Nederlandse kustwateren laat zien. Er zwemmen ook bruinvissen en witsnuitdolfijnen rond. Echter deze twee laatste diersoorten zijn veel zeldzamer dan de zeehonden.

Gewone zeehond

De gewone zeehond behoort tot de familie der zeehonden en is een zeeroofdier. De gewone zeehond komt algemeen voor in de Waddenzee. De gewone zeehond is nauw verwant aan de larghazeehond. De larghazeehond wordt ook wel de West-Pacifische zeehond genoemd. De vachtkleur van de gewone zeehond is variabel: donkerbruin, grijs en zwart. Gewone zeehonden hebben doorgaans donkere vlekken. In verhouding tot het lichaam hebben gewone zeehonden een kleine afgeronde kop. Als de beesten hun neusgaten sluiten, ontstaat er een karakteristieke V-vorm.

Gewone zeehonden hebben een lengte die tussen de 120 en 195 centimeter ligt. Daarnaast hebben ze een gewicht dat tussen de 45 en 130 kilogram ligt. De mannetjes zijn iets groter dan de vrouwtjes. De lengte van de mannetjes ligt tussen de 130 en 195 centimeter, de lengte van de vrouwtjes ligt tussen de 120 en 155 centimeter. Bij de mannetjes komen vaak littekens voor op hun nek. Bij de vrouwtjes zijn vaak littekens te vinden in hun hals. De mannetjes zijn de veroorzakers van de littekens bij de vrouwtjes: tijdens de paring bijten de mannetjes de vrouwtjes namelijk in hun hals.

De meeste zeehonden zijn honkvast en keren altijd weer terug naar dezelfde rustplaats. Echter er zijn ook echte zwervers onder de zeehonden die voor langere tijd weg kunnen blijven. De getijden bepalen voor een belangrijk deel wanneer de zeehonden actief worden. Als het vloed is, wordt er gejaagd. Als het eb is, wordt er gerust. Tijdens eb vallen namelijk de zandbanken en rotseilandjes droog en kunnen de zeehonden daar mooi uitrusten.

In sommige gebieden zijn de rustplaatsen ook tijdens het vloed droog. Op deze plekken zijn de zeehonden dagdieren, die des nachts op de rustplaatsen vertoeven. Als zeehonden rusten, kunnen grote groepen ontstaan van wel duizend exemplaren. Als zeehonden daarentegen in het water zijn, zijn ze vaak alleen. Mannetjes zeehonden kunnen een maximale leeftijd bereiken van 26 jaar. Vrouwtjes zeehonden kunnen een maximale leeftijd bereiken van 32 jaar. Ondanks het feit dat zeehonden roofdieren zijn, worden ze ook zelf bejaagd. Bij haaien en orka’s staan zeehonden namelijk keurig op het menu.

Zeehonden eten het liefst vis, maar daarnaast staat er nog veel meer op hun menukaart zoals wulken, inktvissen en kreeftachtigen. De belangrijkste prooidieren voor zeehonden zijn haringen en kabeljauwachtigen. Voor de zeehonden die in de Nederlandse wateren hun kostje bij elkaar moeten sprokkelen, staat de bot bovenaan het lijstje van gewenste prooivissen.

Als de prooivissen van zeehonden groot zijn, worden ze aan het wateroppervlakte opgegeten. Als de prooivissen daarentegen klein zijn, worden ze onderwater bejaagd en ook onderwater opgegeten. Jonge zeehonden (tot een leeftijd van 3 maanden) voeden zichzelf met de op de bodem levende kreeftachtigen. Opmerkelijk genoeg lijken zeehonden zich ieder seizoen op een bepaalde vissoort te richten. Gewone zeehonden drinken geen water, de vissen die zij eten zijn de leveranciers van het noodzakelijke vocht. In de maanden juli en augustus paren de gewone zeehonden. In het water vindt de balts en de paring plaats. De gewone zeehond kent een zogenaamde verlengde draagtijd. Dat wil zeggen dat de embryo pas anderhalf tot 3 maanden na de paring tot ontwikkeling komt. Dus bij de gewone zeehond in november of december.